بررسی و امتیازات بازی The Last of Us Part 1 – PC

فرقی نمی‌کند محتوای یک بازی ویدیویی در چه کیفیتی قرار می‌گیرد وقتی مخاطب نتواند در شرایط عادی و بدون مشکلات فنی آن را تجربه کند. داستان عرضه بازسازی یکی از بهترین بازی‌های تاریخ برای کامپیوترهای شخصی همین است. شاید بسیاری این تفکر را دنبال می‌کردند که The Last of Us اصلا نیازی به بازسازی ندارد اما کیفیت نهایی که چند ماه پیش روی PS5 به نمایش در آمد ثابت کرد که بهترین‌ها هم فرصت برای پیشرفت دارند. بازی The Last of Us Part 1 توانست تمام نکات انحصاری PS3 را در قالبی به روز شده و با کیفیت بهتر پیش روی مخاطب‌ها قرار دهد اما حالا نمی‌توان همین حرف را درباره پورت آن روی PC مطرح کرد. استودیو Iron Galaxy که سال‌ها پیش تجربه نسخه PC بازی Batman Arkham Knight را تبدیل به یک کابوس بی‌پایان کرد حالا بازگشته و همین کار را با ساخته ناتی داگ انجام داده. شاید در ظاهر همه چیز از نسخه پلی استیشن 5 به کامپیوترهای شخصی منتقل شده باشد اما وضعیت بازی از دید فنی به قدری خراب است که عملا نمی‌توان در شرایط فعلی تجربه آن را پیشنهاد کرد.

در نگاه اول با همان بازی The Last of Us Part 1 روبرو هستیم. همه چیز بدون تغییر آنچنانی به PC پورت شده و حالا برای اولین‌بار این فرصت در اختیارتان قرار گرفته که این مجموعه را با موس و کیبورد تجربه کنید. موضوعی که باید آن را در نظر گرفت این است که هرچند روی کاغذ به نظر این انتقال از کنترلر با مانعی خاصی همراه نیست اما واقعیت ماجرا چیز دیگری است. بخش عمده‌ای از این بازی به شکل مخفی کاری دنبال می‌شود و سرعت حرکت شخصیت اصلی در این بخش از اهمیت بالایی برخوردار است. اینکه شما کمترین صدای ممکن را تولید کنید در بسیاری از مواقع می‌تواند شکل تجربه بازی در بخش‌های مخفی کاری را به کل تغییر دهد. این موضوع یعنی کنترل سرعت حرکت شخصیت اصلی به خوبی و با میزان حرکت آنالوگ روی کنترلر صورت می‌گیرد اما اینجا با کیبورد طرف هستیم که کلید‌هایش به شکل صفر و یکی فعال می‌شوند اما عملا شما نمی‌توانید سرعت حرکت را به میزان علاقه خود تغییر دهید. مسئله دیگری که باعث شده تجربه The Last of Us Part 1 روی کیبورد در سطح پایین‌تری نسبت به کنترلر قرار گیرد، مدیریت Inventory است. با کنترلر شما یک کلید را انتخاب کرده و در ادامه میان آیتم‌های مختلف کوله پشتی با آنالوگ یا D-Pad حرکت می‌کنید. اینجا اما روی کیبورد هر آیتم از کوله پشتی به یکی از کلیدهای شماره دار اختصاص پیدا کرده و عملا باید ساعت‌ها بازی را تجربه کنید تا برای چندمین بار در انتخاب آیتم‌ها اشتباه نکنید.

دیگر مزیت تجربه چنین بازی‌ای روی کامپیوترهای شخصی می‌تواند دستیابی به جزئیات گرافیکی بالاتر نسبت به PS5 باشد. اول از همه بگذارید این مسئله را مشخص کنیم که این بازی حتی روی تنظیمات گرافیکی Ultra، تفاوت چندانی با آنچه روی کنسول سونی می‌بینید ندارد. اوضاع وقتی وارد شرایط بحرانی می‌شود که بدانید عملا با رفتن به تنظیمات Medium با چیزی شبیه به بازی‌های PS3 روبرو می‌شوید. موضوعی که حتی با سخت‌افزار میان رده فعلی هم برای رسیدن به آن با مشکلاتی روبرو می‌شوید. تنظیمات گرافیکی The Last of Us Part 1 به هیچ‌وجه تعادل نداشته و نتوانسته وضعیت مشخصی را برای گیمرها ترسیم کند. هرچند جزئیات موجود همچون تصویری که نشان می‌دهد هر کدام از گزینه‌ها چه عملکردی دارد، در نوع خود می‌تواند نکته‌ای مثبت به شمار برود اما نهایتا وضعیت به قدری وخیم است که چنین مواردی هم نمی‌توانند اوضاع را بهبود دهند. بررسی‌های ما نشان می‌دهد که فعلا از دید عملکرد فنی و خروجی فریم، هیچ الگوی مشخصی در این بازی وجود ندارد. شما ممکن است در بخشی از بازی با یک تنظیمات ثابت به 120 فریم در ثانیه برسید اما چند ثانیه بعد ممکن است در محیط و شرایطی کاملا مشابه برای رسیدن به 60 فریم، زجر بکشید. همه این موارد را باید در کنار باگ‌های گرافیکی متعدد، کرش کردن مداوم بازی و باگ‌های گیم‌پلی گذاشت تا متوجه شویم فعلا تجربه The Last of Us Part 1 با سخت افزار چند هزار دلاری باز هم در مرتبه پایین‌تری نسبت به نسخه کنسولی قرار می‌گیرد.

با همه این تفاسیر، زیر سایه سنگین مشکلات فنی، الماسی درخشان پنهان شده. ساخته ناتی داگ در زمینه داستان‌سرایی، گیم‌پلی، صدا و گرافیک حرف اول را می‌زند و کمتر بازی را می‌توان با آن مقایسه کرد. هرچند تغییرات اندکی در انیمیشن‌ها و هوش مصنوعی بازی به وجود آمده اما همین موارد به نظر کم اهمیت باعث شده‌اند تا به خصوص در مبارزات شاهد روندی تازه و جذاب باشیم که با نسخه اصلی بازی در سال 2013 قابل مقایسه نیست. شاید در شرایط فعلی تجربه The Last of Us Part 1 روی PC برای کمتر گیمری آسان باشد اما می‌توان امیدوار بود که در آینده و با برطرف شدن مشکلات موجود شاهد اثری در خور نام این مجموعه باشیم. بازی که نه توانسته در سطح نسخه کنسولی خود ظاهر شود و نه از قابلیت‌های متعدد PC که روی کنسول‌ها یافت نمی‌شوند، استفاده کرده.