بررسی و امتیازات بازی Captain Blood

جهنم توسعه، تونلی تاریک است که آثار فراموش‌شده بسیاری در آن راه خود را گم می‌کنند. دلایل پیچیده‌ای هم‌چون بلندپروازی بیش از حد توسعه‌دهندگان، مسائل مالی و حتی کشمکش بر سر حق امتیاز، بلیتی یک طرفه به این گرداب بی انتهاست. بازی‌های بسیاری در تاریخ صنعت گیم وجود داشتند که موتورهای گرافیکی، سناریوها و حتی تیم‌های توسعه دهنده مختلفی را به خود دیدند تا در نهایت در اتاقی پر از تار عنکبوت به فراموشی سپرده شوند. اما در این میان آثاری نیز بوده که علی‌رغم تمام مشکلات، خود را از این باتلاق نجات داده و روی صفحه‌های نمایش گیمرها قرار گرفته‌اند. Captain Blood یکی از این بازی‌هاست که از هفت‌خان توسعه و آتش سوزان جهنم‌اش عبور کرده.

این بازی که برای اولین بار در سال 2003 معرفی شد، سه نسل از کنسول‌ها، سلایق و گیمرهای مختلف را پشت سر گذاشت تا بالاخره پیش روی‌مان قرار بگیرد. از حضور در نمایشگاه دوست‌داشتنی E3 در سال 2004 گرفته تا اولین اکس‌باکس، Captain Blood را می‌توان یک کپسول زمان دانست که در بخش‌های مختلف تاریخ صنعت گیم زندگی کرده است. مسائل حقوقی برای مدتی طولانی توسعه این اثر را متوقف کرد، تا آنجا که ناشر و توسعه‌دهندگان‌اش از عرضه آن ناامید شده و از کار روی آن دست کشیدند. حتی کدهای منبع موتور گرافیکی‌ کهنه‌ این بازی نیز در وب‌سایت GitHub برای استفاده عموم قرار گرفت. اما دو نفر از اعضای استدیوی پیشین توسعه‌دهنده و ناشر بازی در سال 2020 تصمیم گرفتند تا اثرشان را از جهنم توسعه نجات داده و مقابل گیمرها قرار دهند. به این ترتیب پس از بیست و دو سال و سه نسل از کنسول‌ها، بالاخره می‌توانیم Captain Blood را تجربه و روح بخشی از تاریخ صنعت گیم را لمس کنیم. آیا این کپسول زمان، یادگاری زیبا از نسل ششم است یا جسدی فراموش شده که در تاریخ جا مانده؟
مشکلات Captain Blood از اولین کات‌سین خود را نشان می‌دهند. صداگذاری در اول صف ایستاده تا خود را به عنوان اولین نقطه ضعف بازی به گیمرها معرفی کند. در بسیاری از کات‌سین‌ها دیالوگ‌ها به سختی به گوش می‌رسد. به عنوان مثال، صدای جمعیت یا امواج دریا مانع از شنیده شدن صدای شخصیت‌های بازی می‌شوند. این عدم تعادل چیزی است که با هیچ دستکاری در بخش تنظیمات درست نشده و مهم نیست که چقدر صدای موسیقی یا دیگر تنظیمات صدا را تغییر دهیم. از طرفی عدم هماهنگی تصویر با صدا قرار دارد که مشکل را عمیق‌تر کرده. در بسیاری از کات‌سین‌ها صدا با تصویر هماهنگ نبوده و زیرنویس‌ها نیز به همین دلیل به درستی کار نمی‌کنند. این مشکلات، تجربه تماشای کات‌سین‌ها را تا حد زیادی پایین آورده‌ چراکه در بسیاری از موارد صدای دیالوگ‌ها بسیار پایین بوده و در مواردی هم که به گوش می‌رسد، از تصویر جا مانده و ساز خود را می‌زند.

موتور گرافیکی بازی در طول بیست و دو سال تغییر نکرده و عنصری است که در زمان یخ زده. هر چند این موتور از نظر فنی چند نسل از بازی‌های جدیدی که عرضه می‌شوند عقب‌تر است، اما به خوبی در جریان بازی وظیفه خود را ایفا کرده و ایراد خاصی ندارد. بر خلاف سایر عناصر، گرافیک فنی مزاحم لذت بردن از گیم‌پلی بازی نمی‌شود. تجربه انیمیشن‌های قدیمی و بافت‌های نسل ششمی با رنگ‌های شاد چیزی است که بازی‌های آن زمان را تعریف می‌کرد و این فرمول را می‌توان در Captain Blood نیز یافت.
از نظر گیم‌پلی، در Captain Blood با یک Hack and Slash بدون پیچیدگی و سنتی طرفیم. با تجربه گیم‌پلی این بازی، خاطرات اولین نسخه‌های God of War روی کنسول PS2 زنده می‌شود. هرچند Captain Blood کمبوهای متنوع و عمیق‌تر God of War را ندارد، اما روان بودن گیم‌پلی آن ستودنی است. همراهی کنترل با نبردهای سریع و فشردن بی‌دغدغه کلیدها بدون نگرانی، چیزی است که اکشن این بازی را ارزشمند می‌کند. تمام کمبوها با استفاده از دو کلید اجرا شده که می‌توان با صرف سکه‌های به دست آمده در میدان نبرد و گنج‌ها، تعداد بیش‌تری از آن‌ها را آزاد کرد.
خشونت عنصری است که جذابیت اکشن این بازی Hack and Slash را افزایش می‌دهد. قطع اعضای دشمنان و پرت شدن آن‌ها به هوا در کنار پاشیده شدن خون روی صفحه، کمک می‌کند تا قدرت ضربات و سلاح‌ها در کنار هیجان مبارزات‌ بهتر منتقل شود. فرقی نمی‌کند که با تفنگ‌داران سریع بجنگیم یا پیاده نظام‌های غول‌پیکر، در آخر، این سرها، دست‌ها و پاهای دشمنان است که به هوا پرت می‌شود و این لذت کمبوهای به اجرا درآمده را بالا می‌برد. سلاح‌هایی مثل تپانچه، نارنجک‌ها و شمشیرهای بزرگ به اکشن بازی تنوع می‌دهد. حرکات پایانی و تمام کننده دشمنان نیز وجود دارد که تکمیل کننده خشونت و هیجان گیم‌پلی است.

البته دشمنان نیز برای نابود شدن صف نمی‌کشند. آن‌ها به خوبی در جریان نبرد حرکات مخصوص به خود را اجرا می‌کنند. به عنوان مثال آن‌هایی که به سلاح‌های دوربرد مجهزند به طور دائم در میدان جای خود را تغییر می‌دهند تا از سلاح‌های‌شان بیش‌ترین استفاده را ببرند و دشمنان غول‌پیکر به برتری جثه خود آگاه بوده و به دل نبرد یورش می‌برند. هوش مصنوعی قابل قبول دشمنان، چالشی به اکشن بازی اضافه کرده که آن‌را از یک شبیه‌ساز قطع عضو دشمنان خارج می‌کند. سختی به وجود آمده به دلیل دشمنان پرتعداد که هوش مصنوعی قابل قبولی دارند، تکمیل کنند�زمان انتشار : 1 ماه قبل Y.A : نویسنده