سازنده بازی A Way Out به اهمیت پارامترهایی همچون مدت زمان بازی و ارزش تکرار آن انتقاد کرد

اگر شما عناوین جوزف فارس (Josef Fares) یعنی A Way Out یا Brothers: A Tale of Two Sons را تجربه کرده باشید، حتما متوجه مدت زمان کوتاه این بازی‌ها شده‌اید. در حالی که عنوان قبلی این سازنده، ۶ ساعت به طول می‌انجامید، با این وجود در عنوان جدید او تنها سه ساعت برای تجربه کامل بازی زمان نیاز دارید. فارس معتقد است که مدت زمان بازی باید با دیدگاه و هدف او تطابق داشته باشد.

وی در مصاحبه با VG247 توضیحات زیر را ارائه داده است:

اگر شما به آمار افرادی که به تجربه بازی می‌پردازند نگاه کنید، می ‌بینید که به عنوان مثال در مورد A Way Out، نرخ تجربه کامل بازی در پلی‌استیشن ۴ به حدود ۵۲ درصد رسیده است.

وی ضمن این که اعلام کرد که این آمار بسیار خوبی است ( مخصوصا در شرایطی که اکثر افراد بازی‌ها را نیمه تمام رها می‌کنند)، از وسواسی که در صنعت گیم در مورد مدت زمان بازی و ارزش تکرار آن وجود دارد، انتقاد کرد:

بله! این چیزی است که من را نگران می‌کند؛ و این که شما فکر می‌کنید که این ارزش دارد. تصور کنید که شخصی مانند جیمز کامرون بگوید: “آه، فقط ۵۰ درصد از مردم از سینما خارج شدند؛ واو این عالیه!”. این دیوانگی است. ما مدرسینی در طراحی بازی داریم که به دانشجویان خود می‌گویند که به جای تمرکز بر روی کل بازی، فقط روی ۴۰ درصد ابتدایی آن تمرکز کنید؛ چرا که معمولا بازی‌بازان انتهای بازی را نمی‌بینند. چرا این همه تلاش را برای هیچی انجام دهیم؟ ما باید به بازی‌ها به عنوان یک تجربه نگاه کنیم؛ مهم نیست که چه مدت طول می‌کشند. اگر اینقدر این موضوع که بازی‌بازان به تجربه کامل بازی نمی‌پردازند عادی است، پس چرا باید روی پارامترهایی همچون ارزش تکرار و یا مدت زمان بازی مانور دهیم؟ و چرا این موضوع در نمرات بازی لحاظ می‌شود؟ نباید اینطور باشد. وقتی که ناشر من در مورد مدت زمان بازی از من سوال پرسید، واکنش من اینطور بود که “چرا چنین سوالی می‌پرسی؟ من حتی قصد ندارم به این سوال مزخرف جوابی بدهم!”

ارزش تکرار و مدت زمان بازی، هر دو پارامترهایی مهم محسوب می‌شوند. اما اینکه اطمینان حاصل کنید که در حین اضافه کردن محتویات بیشتر، کیفیت نهایی بازی در سطح بالا باقی بماند، کار بسیار سختی است. فارس معتقد است که ساخت بازی‌های طولانی‌تر سخت‌تر است و علاوه بر آن سازندگان باید بر روی چیزی که در ذهن دارند کار کنند و نباید مدت زمان بازی را فدای کیفیت آن کنند. وی در ادامه در مورد ارزش تکرار بازی‌ها گفت:

بعضی وقت‌ها این احساس را دارم که بشقابی کامل از یک غذا را سرو می‌کنیم و مردم ناراحت‌اند که چرا تمام غذاها در این بشقاب نیست و آن‌ها مجبورند که فقط یک نوع غذا را بخورند. همه غذاها، حتی اگر فاسد شده باشند باید در این بشقاب باشد در غیر این صورت آن‌ها بسیار ناراحت خواهند شد.

نظر شما در این مورد چیست؟ آیا سازندگان باید در ساخت بازی‌ها، تا حد امکان مدت زمان بازی را به کیفیت نهایی آن ترجیح دهند؟ و یا اینکه تلاش کنند تا تجربه‌ای عالی را ارائه داده، حتی اگر برای مدت کوتاهی دوام داشته باشد؟ یا اینکه تعادلی بین این دو مشخصه برقرار کنند؟ دیدگاه‌های خود را با ما در میان بگذارید. همچنین می‌توانید برای کسب اطلاعات بیشتر از عنوان A Way Out، جدیدترین ساخته جوزف فارس، نقد و بررسی اختصاصی این بازی را به قلم حسین غزالی مطالعه کنید.